Такая прыгожая дата паслужыла выдатнай нагодай сабрацца ўсім разам, каб весела і ўрачыста адзначыць гэтую падзею.
Бабраняты – невялікая, але маляўнічая і ўтульная вёсачка, у якой у цяперашні час пражывае 508 чалавек. Прыгожыя дамы, дагледжаныя вуліцы, спагадлівыя суседзі – тое, што вылучае населены пункт з мноства падобных. Галоўнае ўпрыгожванне вёскі – яе жыхары. Працавітыя і сціплыя, яны не прывыклі да славы, але само іх жыццё, іх штодзённая праца – гэта крыніца чалавечай мудрасці і самаадданасці.
З прывітальнымi словамi да прысутных звярнулася старшыня Козенскага сельсавета Наталля Крычэўская. Яна пажадала вяскоўцам моцнага здароўя, дабрабыту і добрага настрою.
– Сімвалічна, што 150-годдзе вёскі святкуецца ў Год гістарычнай памяці. Наша гісторыя – гэта наша багацце, наша спадчына, якую мы павінны зберагчы для дзяцей, унукаў і будучых пакаленняў, – сказала Наталля Мікалаеўна.
Ва ўрачыстай абстаноўцы Падзякамі Козенскага сельскага Савета і памятнымі падарункамі былі адзначаны дэпутат па Булаўкаўскай выбарчай акрузе № 14 Алена Францэвіч і ўпаўнаважаныя па вёсках Булаўкі і Бабраняты Вольга Бобр і Галіна Васько за неацэннае аказанне дапамогі ў навядзенні парадку на зямлі.
Вельмі прыемна і радасна бачыць у вёсцы і дагледжаныя падворкі, такія як, напрыклад, домаўладанне сям’і Краўцовых, што ўпрыгожвае вуліцу Садовую і было прызнана «Домам узорнага парадку». Гэта значыць, што вяскоўцы адказна падыходзяць да навядзення парадку на зямлі, імкнучыся зрабіць сваю маленькую радзіму яшчэ прыгажэйшай.
У вёсцы здольны працаваць не кожны чалавек, бо сельская праца патрабуе асаблівых уменняў і навыкаў, асаблівага да сябе стаўлення. Працаваць у сельскай гаспадарцы – значыць, аддаваць зямлі цяпло сваіх рук, свой клопат, укладваць душу і талент у сваю справу. Свята вёскі стала выдатнай нагодай, каб адзначыць тых, хто сваёй працай набыў павагу аднавяскоўцаў і цяпер робіць усё магчымае для развіцця галіны і свайго сельскагаспадарчага прадпрыемства. Падзякай дзяржаўнага прадпрыемства «Эксперыментальная база «Крынічная» за вялiкi ўклад у развіццё галіны сельскай гаспадаркі была адзначана эканаміст прадпрыемства, выдатны работнік, шматдзетная маці Алеся
Баравая.
Не засталіся ў гэты дзень без увагі і ветэраны сельскагаспадарчай галіны. Існуюць непарушныя традыцыі, якія складаюць аснову нашага жыцця. І паважлівае стаўленне да ветэранаў працы – адна з іх. Яны гонар і слава любой вёскі. Многія гады свайго жыцця Марыя Марціновіч прысвяціла прафесіі тэхніка-асеменатара. Добрасумленна выконваючы свае абавязкі, з’яўляючыся прыкладам для маладых работнікаў і апорай для калег, Марыя Аляксееўна набыла заслужаную павагу аднавяскоўцаў, таму ў дзень свята ёй была ўручана Падзяка сельсавета і памятны падарунак.
Расце вёска, развіваецца; дзіцячы смех чуецца ўсё гучней, усё весялей. У дзень святкавання юбілею вёскі педагогі разам з дзеткамі падрыхтавалі выставу «Мы памятаем», дзе прадстаўлены вырабы «Свечка памяці», «Вечны агонь», «Абеліск памяці загінулым салдатам», альбом памяці «Успомнім усіх пайменна», у якім размешчаны фотаздымкі ветэранаў-землякоў. Выставу ўпрыгожылі і фатаграфіі выхаванцаў, прадметна-развіццёвага асяроддзя груп і тэрыторыі, дзіцячыя малюнкі, на якіх дашкольнікі адлюстравалі родную вёску. А ў святочнай зале педагогі арганізавалі фотазону з прадметамі старадаўняга хатняга інтэр’еру, якая зацікавіла гасцей сваёй самабытнасцю і каларытным афармленнем.
Словы падзякі за самаадданую працу гучалі ў адрас работнікаў дзіцячага сада і школы, якія сваім прыкладам натхняюць на слаўныя справы. Загадчык Бабраняцкім ясліямi-садам Алена Францэвіч адзначыла Падзякамі выхавальніка Алену Аксёнаву і памочніка выхавальніка Алену Куськала. Выхаванцы дзіцячага садка Яраслаў Фешчанка, Маіна Палуян і Аляксандр Грамовіч падарылі гледачам танец «Першаклашкі». Гэты нумар быў вельмі сімвалічны для дзяцей – яны пакідаюць свой любімы дзіцячы садок і ўжо ў верасні ганарліва і ўрачыста ўпершыню ў сваім жыцці пераступяць школьны парог. Таксама ў год святкавання 150-годдзя роднай вёскі са школай развіталіся Аксана Кукса і Лізавета Мінчык. Прыгожыя і чароўныя, юныя і адначасова такія дарослыя, дзяўчаты прымалі віншаванні з пачаткам новага этапа ў іх жыцці. Загадчык Бабраняцкім сельскім домам культуры Вольга Бобр шчыра павіншавала дзяўчат з гэтай адметнай падзеяй у іх жыцці і ўручыла медалі «Выпускнік-2022».
Салісты Настасся Булаўка, Арсеній Кавальчук, Сафія Багдановіч, Яніна Дармель, ансамбль народнай песні «Рэчанька» Бабраняцкага сельскага дома культуры, гурт «Славяне» Палаца культуры «Будаўнік» і вакальны ансамбль «Івушка» Козенскага сельскага дома культуры парадавалі прысутных шматжанравай святочнай праграмай з песнямi, вершамi, танцамi.
Для маленькіх жыхароў вёскі была арганізавана асобная святочная частка: вялікую радасць дзеткам даставілі атракцыёны. Працавалі выязны гандаль, майстры-рамеснікі. Работнікі аддзялення дзённага знаходжання інвалідаў і людзей сталага ўзросту тэрытарыяльнага цэнтра сацыяльнага абслугоўвання насельніцтва Мазырскага раёна прадставілі вяскоўцам выставу вырабаў ручной творчасці сваіх падапечных. Свята атрымалася на славу!
Жыхары вёскі выказваюць асаблівыя словы падзякі Козенскаму сельскаму Савету, эксбазе «Крынічная», Мазырскаму раённаму цэнтру культуры і народнай творчасці за такі выдатны падарунак, які сабраў усіх разам і падарыў добры настрой, яркія эмоцыі і незабыўнае ўражанне.
Шчыра хочацца пажадаць, каб адносіны вяскоўцаў у такім маляўнічым населеным пункце былі толькі добрасуседскімі, каб усе непаразуменні вырашаліся толькі мірным шляхам, каб кожная раніца была бясхмарная, дзень – добрым, вечар – прыемным, а ноч – спакойнай! Хай свята вёскі стане добрай традыцыяй і кожны год будзе збіраць вяскоўцаў разам.
Для звестак
Вёска Бабраняты вядома з сярэдзіны XIX стагоддзя. Спачатку гэта быў хутар мазырскіх мяшчан-землеўладальнікаў. У «Апісанні цэркваў і прыходаў Мазырскага павета Мінскай епархіі» за 1879 г. у прыпісаных да прыходу Мазырскага Свята-Міхайлаўскага сабора населеных пунктах значыцца і хутар Бабраняты з некалькімі дамамі.
Наконт паходжання назвы існуе такое меркаванне: у яго аснове – слова «бобр», аднак, магчыма, вытворная ад прозвішчаў Баброўнік, Баброўнічы, Бабранок… Людзей з прозвішчамі ў корані «Бобр» у ваколіцах населенага пункта Мазыршчыны нямала. Старажылы распавядаюць, што яшчэ ў пачатку ХХ стагоддзя існавала побач з хутарам Бабраняты возера, густа зарослае вярбой і лазой, дзе вадзілася розная жыўнасць, у тым ліку і бабры.
Вольга ЛАСУТА.
Фота аўтара.
